نشانگان مجرای مچ دستی یا سندرم تونل کارپ (Carpal tunnel syndrome) شایعترین آسیب عصبی از نوع به دام افتادن عصب می‌باشد که در نتیجه فشردگی عصب میانی (عصب مدین Median Nerve) در ناحیه مچ دست ایجاد می‌شود و در ارتباط با عوامل مختلفی ایجاد می گردد. شکستگی ها، دررفتگی ها، تومورها، برخی از بیماری ها (مثلا دیابت یا اختلالات تیروئید) و انجام فعالیت های تکراری در ناحیه مچ دست از مواردی هستند که باعث درگیری عصب مدین در قسمت خاصی از مچ دست می گردند.
عصب مدین در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی مچ دست (لیگامان عرضی مچ یا فلکسور رتیناکولوم) و از روی استخوانهای مچ عبور می‌کنند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز می‌کند که به این بیماری سندرم کارپال تونل گفته می‌شود. هر عاملی که باعث کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافتهای داخل تونل شود علائم بیماری را ایجاد می‌کند.
شیوع این بیماری در خانمهای خانه‌دار میانسال، کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصابها و مکانیکهای خودرو و رانندگان ماشینهای سنگین و در کل هر نوع کاری که با فعالیت های مکرر مچ دست سر و کار دارد بیشتر است. بیمار معمولاً با کرختی، درد، گزگز در محل توزیع عصب مدین (انگشتان شست، اشاره، میانی) مراجعه می‌کند، این علائم اغلب شب‌ها تشدید شده و با حرکات تکراری و قوی دست بدتر می‌شود. در برخی موارد صاف کردن یا تکان دادن دست باعث بهبودی علائم می‌شود. گاه عدم توان انجام حرکات دقیق انگشتان (مانند سوزن دوزی) و ضعف حرکتی نیز دیده می‌شود. در مراحل شدید درگیری عصب ممکن است عضله پایین انگشت شست دچار کاهش حجم (آتروفی) گردد.
